به نقل از «ایمنا»

مردم توکیو ۱۰۰ سال پیش چگونه زندگی می‌کردند + فیلم اصلی

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۶۸۴۴۹

نگاهی اجمالی به زندگی مردم ژاپن در بیش از ۱۰۰ سال گذشته نشان می‌دهد این کشور در این مدت کوتاه چقدر پیشرفت کرده‌ است.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، ژاپن مملو از مکان‌های تاریخی است که با قرن‌ها قدمت همچنان پابرجا هستند. کتاب‌های تاریخی سرشار از عکس‌هایی است که با نگاهی اجمالی به آن‌ها می‌توان گذار فرهنگ‌ها را در طول قرن‌های متمادی نظاره کرد و جزوه‌ها، راهنماها و حتی کتاب‌های قدیمی تمام تلاش خود را می‌کنند تا تصویری از این تاریخ را برای بازدیدکنندگان کشورهای سراسر جهان ترسیم کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال هیچ چیز مانند یک تصویر متحرک به‌ویژه زمانی که شامل صحنه‌هایی از زندگی مریم در جوار بناهای معروف و مناظر طبیعی باشد، اصل داستان را بازگو نمی‌کند.

از زمان اختراع دوربین‌های فیلم‌برداری در سال ۱۸۹۱، ثبت لحظاتی از زندگی واقعی مردم آسان‌تر شد و امروزه با تماشای این فیلم‌های نوستالژی می‌توان به اعماق گذشته سفر کرد. در یکی از فیلم‌های منتشرشده می‌توان زندگی مردم توکیو را بین سال‌های ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۳ تماشا کرد که در آن افراد زیادی با لباس هاکاما یا کیمونو در حال قدم زدن و کودکانی در حال رفتن به مدرسه یا بازی با توپی به نام ماری یا تماری هستند که ۱۰۰ سال پیش از اسباب‌بازی‌های سنتی کودکان ژاپنی به‌شمار می‌رفت.

کل کشور ژاپن در قرن گذشته تقریباً ۵۰ میلیون نفر جمعیت داشت که کمتر از نیمی از جمعیت امروزی است. در این زمان سه میلیون نفر از این جمعیت ساکن توکیو بودند. اکثر مردم ژاپن در این قرن لباس‌هایی را می‌پوشیدند که امروزه پوشش سنتی ژاپن تلقی می‌شود و خیابان‌ها با استفاده از فانوس‌های کاغذی ثابتی به نام «آندون» روشن می‌شدند. داده‌های تاریخی همچنین نشان می‌دهد که منطقه اطراف معبد سنسوجی در آساکوسا ی توکیو در قرن گذشته نیز به همان میزانی شلوغ بوده است که این شهر امروزه شاهد آن است.

توکیو در طول دوره امپراطوری ۴۵ ساله می‌جی از ۱۸۶۸ تا ۱۹۱۲ تا حد زیادی تغییر کرد، زیرا ژاپن از یک کشور کشاورزی به کشوری متمرکز بر صنعت تبدیل شد. در سال ۱۸۸۶، توکیو به اسامی توکیوتو یا توکیوفو شناخته می‌شد. فاصله ۱۵ ساله ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۶ ژاپن (دوره تایشو) نیز هرچند کوتاه بود، به‌واسطه زلزله بزرگ کانتو به‌خوبی شناخته شده است.

توکیو در سال ۱۹۱۴ شاهد افتتاح نخستین فروشگاه بزرگ ژاپن، فروشگاه کیمونو میتسوکوشی بود که در حال حاضر به‌عنوان فروشگاه «نیهونباشی میتسوکوشی» شناخته می‌شود و ساخت مجسمه شیر، پله‌برقی‌ها و آسانسورها به‌سرعت در این دوره مورد بحث‌های برنامه‌ریزی شهری قرار گرفت. ایستگاه توکیو نیز در سال ۱۹۱۴ افتتاح شد که در آن زمان بسیار شلوغ بود، زیرا مسافران زیادی به آن رفت‌وآمد می‌کردند. قرن گذشته همچنین دوران شکوفایی صنعت اسباب‌بازی و توسعه محصولات و در اصل آغاز مدرنیزاسیون در ژاپن بود. رایج‌ترین وسیله حمل‌ونقل ژاپن در ۱۰۰ سال پیش ریکشا بود که به‌تدریج با دوچرخه و ماشین جایگزین شد. در آن زمان همچنین چاه‌های آب زیادی در توکیو وجود داشت و کیفیت آب بسیار بالا بود. در ادامه تصاویری از زندگی روزمره اهل توکیو بین سال‌های ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۵ را مشاهده خواهید کرد.

کد خبر 703186

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهای جهان کشورهای جهان مکانهای تاریخی بافت تاریخی شهر تاریخ جهان تاریخ شهر ژاپن توکیو آثار تاریخی شهرهای قدیمی قرن بيستم جنگ جهانی اول اخبار جالب اخبار خواندنی ها خواندنی ها اخبار شهری خبرهای شهری شهرداری تاریخ برگی از تقویم تاریخ فرهنگ و هنر تاریخ شفاهی شهرها در گذشته توکیو در گذشته ژاپن در گذشته فیلم قدیمی جمعیت ژاپن پیشرفت ژاپن آشنایی با کشور ژاپن آشنایی با توکیو آشنایی با ژاپن دیدنی های توکیو فیلم های قدیمی فیلم های قدیم شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ۱۰۰ سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۶۸۴۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک ماجرا و هزار داستان؛ در بدخشان چه خبر است؟

منابع محلی، بیانیه‌ها، بررسی اخبار و ویدئوهای منتشر شده در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی این روایت را تقویت می‌کند که نیروهای طالبان در روستای «قرلق» شهرستان درایم ولایت بدخشان بر سر تخریب مزارع با تعدادی از مردم محلی درگیر شده‌اند و در نتیجه یک کشاورز نیز کشته می‌شود.

به گزارش تسنیم، ماجرای مبارزه حکومت طالبان با کشت و تولید مواد مخدر در ولایت‌های افغانستان درحالی ادامه دارد که مقاومت کشاورزان نیز با گذشت زمان و نبود کشت جایگزین افزایش یافته است اما در ماههای اخیر برخی رسانه‌های غربی نیز به دنبال گرفتن ماهی از آب گل آلود هستند تا نقش سیاه‌نمایی را بیش از گذشته برجسته کنند.

از سوی دیگر برخی رسانه‌ها با انتشار اخباری اعلام کرده‌اند تظاهرات مردمی در بدخشان به دلیل ورود نیروهای طالبان به حریم شخصی بوده و حریم خانواده‌ها نیز رعایت نشده است.

بر اساس بیانیه فرماندهی پلیس بدخشان به نظر می‌رسد که وضعیت به حالت عادی بازگشته است.

خاطرنشان می شود که سال گذشته نیز در بدخشان بر سر تخریب مزارع خشخاش درگیری صورت گرفت و گفته شد چهار نفر کشته و یا زخمی شدند اما گزارشی از تعرض به حریم شخصی و خانوادگی منتشر نشد.

به نظر می‌رسد حساسیت کشاورزان مزارع خشخاش به این دلیل افزایش یافته است که برای کشت جایگزین کاری انجام نشده و با توجه به مشکلات اقتصادی افغانستان، آنها به نوعی مجبور به ادامه این روند هستند.

«پینو آلارچی» رئیس اجرایی پیشین دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل اسفندماه گذشته با اشاره به عدم کمک‌های لازم در زمینه کشت جایگزین، اعتراف کرد؛ وظیفه جامعه جهانی است که برای کشت جایگزین مواد مخدر با افغانستان همکاری کند.

با نگاهی به این قبیل اظهارات مقامات مختلف غربی و نهادهای بین‌المللی، به‌خوبی می‌توان دریافت که جامعه جهانی با وجود قول‌های مکرر، کمکی به کشت جایگزین خشخاش در افغانستان نکرده‌اند. این در حالی است که اقتصاد مبتنی بر کشاورزی افغانستان به دلایل مختلف از جمله تحریم‌های آمریکا با مشکل مواجه است و این نارضایتی عمومی در مناطقی که ناچار از کشت هستند را افزایش می‌دهد.

با این حال، در ادامه چند نکته قابل ذکر است؛ نخست این که کشتن مردم عادی قابل توجیه نیست و حکومت طالبان باید نظارت بیشتری بر نیروهای خود داشته باشد.

البته پیش از این بارها مقامات ارشد کابل از جمله در این اواخر «سراج الدین حقانی» وزیر کشور حکومت طالبان نیز تاکید کردند که نیروهای حکومتی نباید با مردم بدرفتاری کنند و موجب رنج مردم شوند.

پاشنه آشیل حکومت‌های کابل در جامعه سنتی و مذهبی افغانستان بیشتر مسائل مربوط به قومیت، زبان، زنان و خانواده بوده است و هیچگاه مردم این کشور، توهین به چنین مسائلی را برنتابیده‌اند و همواره برای این حکومت‌ها در طی زمان فرجام نامبارکی را رقم زده‌اند.

به هر حال، موضوع اعتراض به تخریب مزارع خشخاش از سوی کشاورزان، موضوع جدیدی نیست اما برخی به نظر می‌رسد به دنبال فتنه هستند تا ماهی مقصود خود را صید کنند و باید در شرایط کنونی هم حاکمیت افغانستان و هم مردم بیش از گذشته هشیار باشند تا این کشور در بحران عمیق‌تر از گذشته فرو نرود.

کانال عصر ایران در تلگرام